در مورد فیستول‌های عمیق یا چند شاخه ای؛ مجرای فیستول را نمی‌توان به طور کامل برداشت، زیرا این امر مستلزم برداشتن بیش از حد عضله اسفنکتر است که منجر به بی اختیاری مدفوع می‌شود. به همین دلیل، روشهای جراحی دیگری برای این نوع ضروری است:
لیفت (Ligation of Intersphincteric Fistula Tract)
عملی است برای بستن دهانه داخلی فیستول به منظور جلوگیری از ورود باکتری‌های داخل مقعد به داخل حفره فیستول. این نوع جراحی به اسفنکتر مقعد آسیبی نمی‌رساند و بیماران می‌توانند مطمئن باشند که پس از جراحی دچار مشکل بی اختیاری نمی‌شوند.
روش ستون یا Seton Placement
شامل قرار دادن یک رشته نخ ابریشمی یا لاتکس به نام (seton) در فیستول برای کمک به تخلیه عفونت است. ستون به تدریج سفت می‌شود و فیستول پشت آن کوچکتر و کوچکتر می‌شود و به بدن اجازه می‌دهد تا به تدریج زخم را ترمیم کند. با این روش، اگرچه ستون‌ها به آرامی اسفنکتر مقعد را برش می‌دهند، به گونه‌ای انجام می‌شود که بدن زمان لازم برای ترمیم بافت را به تدریج و به طور مداوم در طول عمل داشته باشد و در نتیجه از ابتلا به بی اختیاری مدفوع جلوگیری شود.
فلپ رکتال پیشرفته
شامل برداشتن بافت مخاطی از پوشش دیواره رکتوم و پیوند آن به فیستول آسیب دیده در بدن است. اصل این درمان بستن دهانه داخلی و در نتیجه جلوگیری از ورود باکتری از داخل است و اجازه می‌دهد قسمت خارجی به تدریج بهبود یابد.
درمان فیستول با لیزر
تیغ جراحی برای هیچ کسی خوشایند نیست آن هم در شرایطی که برای عمل در ناحیه‌ی مقعدی باشد. امروزه جایگزین مطمئن‌تر و بهتری برای عمل جراحی فیستول مقعدی وجود دارد که در کوتاه‌ترین زمان ممکن و با کمترین میزان عوارض و خطر می‌تواند برای همیشه به این مشکل پایان دهد و از طریق روش درمان فیستول با لیزر بدون عمل جراحی، بدون درد و بدون خونریزی و بیهوشی امکان پذیر است.
از ۴ روش جراحی که در بالا ذکر شد، هیچ روشی وجود ندارد که ۱۰۰ ٪ موثر باشد. در عوض، هر یک از این‌ها حدود ۶۰-۷۰ ٪ اثربخشی دارند. یعنی هنوز مقداری احتمال عود وجود دارد.
منبع روشهای درمان فیستول / آفتاب نیوز
