فروشگاه انواع عینک

۷ مطلب در شهریور ۱۴۰۱ ثبت شده است

چگونه بفهمیم به بواسیر یا هموروئید داخلی مبتلا شدیم؟

 

بواسیر داخلی که به نام هموروئید داخلی نیز شناخته می‌شود، عروق متورم ناحیه داخلی مقعد هستند که می‌توانند مشکلات ناخوشایندی ایجاد کنند، حتی اگر آن‌ها را احساس نکنید.

درمان بواسیر داخلی

تشخیص هموروئید داخلی سخت‌تر از هموروئید خارجی است زیرا در داخل راست روده پنهان می‌شوند مگر اینکه پرولاپس رخ دهد. در هر حال راه‌هایی وجود دارد که می‌توانید بواسیر داخلی را تشخیص دهید خوشبختانه گزینه‌های موثری برای درمان هموروئید داخلی وجود دارد. در این مطلب با روش درمان بواسیر داخلی آشنا می‌شوید.

هموروئید داخلی چیست؟

هموروئید ساختارهای عروقی در راست روده شما است، به ویژه در قسمت نهایی روده بزرگ (رکتوم) که بدن شما برای ذخیره و دفع مدفوع از آن استفاده می‌کند. این سیاهرگ‌ها توسط ماهیچه‌ها و بافت دیواره مقعد محافظت می‌شوند. همه افراد به طور طبیعی این عروق را در نواحی مقعد و رکتوم خود دارند، اما فقط زمانی دچار مشکل می‌شوند که این رگ‌ها به دلیل فشار زیاد دچار تورم و پارگی شوند.

وقتی درباره هموروئید صحبت می‌کنیم، معمولا به بواسیرهایی اشاره می‌کنیم که ملتهب شده‌اند. حدود نیمی از بزرگسالان بالای ۵۰ سال این بیماری را تجربه می‌کنند.

بواسیر داخلی در نزدیکی انتهای راست روده تشکیل می‌شود، اما شما احتمالا هیچ چیز غیر عادی را نمی‌بینید یا احساس نمی‌کنید. حتی زمانی که هموروئید متورم می‌شود، زیرا آن‌ها هنوز در داخل بدن قرار دارند.

شما فقط در صورت پرولاپس، بواسیر داخلی را می‌بینید یا احساس می‌کنید. هموروئید پرولاپس یا بیرون زده با توجه به شدت بیرون زدگی، به چهار درجه مختلف تقسیم بندی می‌شود:

اولین درجه : در شروع بیماری هموروئید خفیف است و عروق داخلی رکتوم فقط متورم می‌شوند، اما تورم به اندازه‌ای نیست که رگ‌ها از مقعد بیرون بزنند.

دومین درجه: در این درجه عروق هموروئیدی با ایجاد فشار و در زمان دفع از مقعد بیرون می‌زنند اما بعد از اجابت مزاج بصورت خود به خود به داخل برمی‌گردند.

سومین درجه: اگر بعد از مدفوع رگ‌های بواسیری از مقعد بیرون بزنند و برای بازگشت به سرجای خود نیاز به نیروی خارجی داشته باشند، هموروئید شما درجه سه است.

چهارمین درجه: اگر رگ‌های بواسیری دچار پرولاپس شوند و به‌طور کامل از مقعد بیرون بزنند، شما به هموروئید داخلی درجه چهار دچار شده‌اید.

بواسیر داخلی معمولا باعث درد نمی‌شود، زیرا در ناحیه ای بدون پایانه عصبی قرار دارد. اگر درد را تجربه می‌کنید، ممکن است از یک بیماری متفاوت باشد، مانند هموروئید خارجی، شقاق مقعد یا اسپاسم.

بواسیر داخلی

علل هموروئید داخلی

در برخی موارد، هموروئید می‌تواند یک وضعیت اجتناب ناپذیر مرتبط با افزایش سن باشد. هر زمان که فشار بیشتری روی راست روده وارد شود، هموروئید ممکن است ایجاد شود. منابع رایج این سویه عبارتند از:

  • یبوست و اسهال
  • رژیم غذایی ناسالم
  • بارداری و زایمان
  • چاقی
  • نشستن طولانی مدت

علائم هموروئید داخلی

علائم هموروئید داخلی بسته به شدت آن متفاوت است. حتی با بدتر شدن این عارضه، به دلیل فقدان پایانه‌های عصبی در ناحیه تحتانی رکتوم، احتمالا درد را تجربه نمی‌کنید. درد همراه با بواسیر معمولا توسط یک بیماری مرتبط مانند شقاق مقعد یا بواسیر خارجی ایجاد می‌شود.

اگر نمی‌توانید بواسیر داخلی را احساس کنید، پس چگونه می‌دانید که وجود دارد؟

در بیشتر موارد، به این دلیل است که اولین نشانه‌ای که متوجه آن می‌شوید، خونریزی است. ممکن است خون در مدفوع خود مشاهده کنید یا هنگام پاک کردن، متوجه آن روی دستمال توالت شوید. از آنجا که این خون مسیر کوتاهی برای حرکت به خارج از بدن دارد، باید قرمز روشن باشد. البته اگر خونریزی کم باشد، ممکن است بلافاصله متوجه آن نشوید.

در حالی که خونریزی شایع‌ترین شاخص هموروئید داخلی است، در صورت افتادگی بواسیر ممکن است علائم دیگری را تجربه کنید. این بیرون زدگی معمولا در حین اجابت مزاج اتفاق می‌افتد و در بسیاری از موارد، بافت به خودی خود به داخل برمی‌گردد.

مهم است توجه داشته باشید که خونریزی همچنین یکی از علائم رایج سرطان کولورکتال و همچنین بواسیر داخلی است. به همین دلیل است که توصیه می‌کنیم اگر خونریزی مقعدی را تجربه کردید، به خصوص اگر با علائم مشکوک دیگری همراه باشد، فورا به پزشک مراجعه کنید.

 

https://deltapayam.com/

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
پانیز محمدی

روش‌های جراحی کیست مویی چیست؟

بیماری کیست مویی یا سینوس مویی(Pilonidal disease)، یکی از رایج ترین بیماریهای حال حاضر است. این بیماری اغلب در مردان 20 تا 30 ساله مشاهده می‌شود و تقریبا در مردان 2 برابر شایع تر از زنان است. درمان‌های اولیه شامل نشستن در آب گرم، کمپرس گرم و آنتی بیوتیک است. با این حال، تنها را درمان این بیماری روشهای جراحی است. در ادامه به بررسی بیشتر این بیماری  و انواع روش‌های جراحی آن می‌پردازیم:‌

تنها راهکار برای درمان قطعی این عارضه، تخلیه سینوس با روش‌های جراحی مثل لیزر و عمل باز و بسته است. انتخاب روش مناسب باید با درنظرگرفتن معایب و مزایای درمان، اندازه و میزان پیچیدگی کیست مویی انجام شود.

امروزه به دلیل خطر عود مجدد و عفونت، به ندرت از روش سنتی عمل جراحی کیست مویی برای درمان آن استفاده می‌شود، زیرا روش سرپایی لیزر با مزایای مختلفی جایگزین آن شده است. برای مشاهده مطلب کامل عمل سرپایی کیست مویی (سینوس پیلونیدال) یا جراحی باز و بسته می‌توانید به صفحه مربوطه مراجعه کنید.

کیست مویی چیست؟

کیست مویی ، حفره یا سوراخی است که زیر پوست اطراف کمر ایجاد میشود. حفره می‌تواند عمیق و یا سطحی باشد و یا با مو، عفونت و یا مواد زائد پر شود. این بیماری معمولاً در نزدیکی استخوان دنبالچه و کمی‌پایین از کمر تشکیل می‌شود. در گذشته تصور بر این بود که کیست مویی بیماری مادرزادی است اما در حال حاضر می‌دانند که این تصور کاملا اشتباه بوده است. این عارضه در اثر برگشت یا رشد مو در خلاف جهت طبیعی خود ایجاد می‌شود.

 

جراحی کیست مویی

برای جراحی این بیماری روشهای مختلفی وجود دارد. که در ادامه به بررسی چگونگی آنها و عوارض و مزایا هریک می‌پردازیم:

لیزر کیست مویی

در حال حاضر بهترین روش جراحی و درمان کیست مویی با لیزر است. در واقع لیزر یک روش جراحی است که به جای تیغ جراحی از نیرو و قدرت نور لیزر برای برش و تخلیه کیست مویی استفاده می‌کنند.

لیزر تحت بی حسی موضعی انجام می‌شود به این ترتیب با استفاده از نور لیزر توده کیست برش داده شده و تخلیه می‌شود. لیزر حین برش نه تنها از از آسیب به بافت‌های اطراف جلوگیری میکند، بلکه مانع خونریزی و درد خواهد شد.

مزایای لیزر عبارتند از:

  • درمان سرپایی بدون نیاز به بیهوشی
  • بدون درد و خونریزی
  • پیشگیری از عوارضی مثل عفونت
  • پیشگیری از اسکار جای زخم جراحی
  • صرفه جویی در زمان و هزینه‌ها

برش و تخلیه

در صورتی که عفونت جزئی باشد و یا برای اولین بار جراحی کیست مویی انجام شود، ممکن است پزشک برش و درناژ توصیه کند. این روش فقط در ۵۰ درصد از موارد موفقیت آمیز است، یعنی بیمار بعد از طی مدتی کوتاه مجدداً مجبور به انجام جراحی خواهد بود. در این روش پزشک کیست را برش داده و تخلیه می‌کند.

یکی از مهمترین معایب این روش احتمال عفونت شدید است که به دنبال آن ممکن است بیمار علائمی‌مانند قرمزی، ترشحات عفونی و تب یا لرز را تجربه کند. این روش را می‌توان در مطب پزشک همراه بی حسی موضعی انجام داد.

جراحی کیست مویی به روش سنتی

در این روش که به ندرت توصیه می‌شود، باید به بیمارستان مراجعه کنید، تا جراحی تحت بیهوشی کامل انجام شود. در این روش پزشک کل کیست بافت‌های اطراف آن را تخلیه کرده و بر می‌دارد.

در صورتی که عفونت شدید باشد و یا  بیمار قبلاً عمل برش و درناژ را انجام داده باشد، گزینه بعدی جراحی سنتی است.

برداشتن کیست پیلونیدال با جراحی باعث ایجاد اسکار (جای زخم  جراحی) می‌شود. از دیگر عوارض این جراحی می‌توانیم به این موارد اشاره کنیم؛

  • عفونت شدید
  • احتمال عود مجدد بیماری
  • نیاز به بستری در بیمارستان
  • دریافت داروی بیهوشی
  • کبودی
  • صرف زمان و هزینه بیشتر

در ضمن برای برداشتن کیست مویی به روش سنتی دو روش جراحی باز و بسته وجود دارد. در روش اول بعد از تخلیه کیست مویی را بدون بخیه رها می‌کنند تا از داخل به سمت خارج ترمیم شود، در روش دوم بعد از تخلیه زخم را بخیه می‌زنند.

اگر زخم باز رها شود، احتمال عفونت آن بیشتر است و اگر اگر بخیه زده شود احتمال عود مجدد بیماری بیشتر خواهد بود.

در جراحی سنتی زخم  را پانسمان می‌کنند، مهم است که این پانسمان مرتباً حداقل یک بار در روز توسط یک شخص متخصص مثل پرستار جایگزین شود.

مدت زمان بهبودی پس از جراحی سنتی بسته به اندازه زخم بین ۱ تا ۳ ماه متغیر است. در این روش اکثر بیماران باید حداقل یک ماه را در منزل استراحت کرده و بعد از این مدت کارهای روزمره را از سر بگیرد. همچنین ممکن است در روند بهبودی کمی‌درد یا حساسیت داشته باشید که این موارد طبیعی است و رفع خواهد شد.

احتمال بازگشت کیست مویی چقدر است ؟

این سوال بستگی به روشی که با آن جراحی شده اید، دارد. اگر روش جراحی لیزر باشد احتمال عود مجدد کمتر از ۳ درصد است. اگر به روش درناژ جراحی کرده باشید حدود ۵۰ درصد و اگر به روش جراحی سنتی درمان شده باشید حدود ۳۰ تا ۴۰ درصد احتمال بازگشت بیماری وجود دارد.

در این موارد کیست مجدد برمیگردد ناحیه مورد نظر عفونی شده و یا مو در محل برش رشد میکند.

علت کیست

علت دقیق برای ایجاد کیست مویی کشف نشده است. اما طی تحقیقات به عمل آمده مشخص شده است که این عارضه در اثر برگشت مو به داخل ایجاد شده و در مردان، افراد پرمو به خصوص با موهای ضخیم تر شایع تر است. در دیگر عواملی می‌تواند خطر ابتلا به این عارضه را افزایش دهند میتوانیم به این موارد اشاره کنیم :

  • مرد بودن
  • سابقه خانوادگی ابتلا به کیست
  • زیاد نشستن
  • استفاده از لباسهای تنگ یا الیاف مصنوعی
  • عدم اصلاح موهای زائد

علائم و نشانه‌ها

از مهمترین علائم و نشانه‌های این بیماری می‌توانیم به این موارد اشاره کنیم:

  •  درد و التهاب
  • مشاهده توده ای برجسته پایین تر از کمر
  • خارش و سوزش
  • ترشحات عفونی
  • بوی بد زخم
  • قرمزی و عفونت
  • تب ( در صورت عفونت شدید)

پیشگیری

چند راه برای جلوگیری از عود مجدد وجود دارد:

  • دستورالعمل‌های پزشک خود را پس از جراحی به دقت دنبال کنید.
  • ناحیه کیست را تمیز نگه دارید.
  •  موهای زائد این ناحیه را از بین ببرید. ترجیحا از لیزر موهای زائد استفاده کنید.

 

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
پانیز محمدی

خارش مقعد چیست و چگونه درمان می‌شود؟

خارش مقعد چیست و چگونه درمان می‌شود؟

 

خارش مقعد ممکن است چیزی نباشد که شما راحت در مورد آن صحبت کنید، اگرچه بسیاری از مردم گاهی اوقات آن را تجربه می‌کنند. بیشتر اوقات می‌توانید ساکت بمانید و مشکل را در خانه درمان کنید. اما اگر خارش ادامه دارد و باعث ناراحتی قابل توجهی برای شما می‌شود، دریغ نکنید که از پزشک خود کمک بخواهید، به خصوص اگر شما درد و خونریزی دارید.
خارش مقعد زمانی اتفاق می‌افتد که پوست اطراف مقعد تحریک می‌شود. همیشه مشخص نیست که چه چیزی باعث این می‌شود، اما دلایل احتمالی زیادی وجود دارد.
خارش مقعد بسته به علت ممکن است موقت یا طولانی مدت باشد. زمانی که خارش شدید یا مداوم می‌شود، یا اگر خونریزی مقعدی، نشت مدفوع یا علائم دیگری دارید که نیاز به درمان دارد، مراجعه به پزشک را به تعویق نیندازید. علاوه بر خارش، علائم ممکن است شامل سوزش، درد، قرمزی قابل مشاهده، تورم، زخم و بثورات در اطراف مقعد باشد.

خارش مقعد چیست؟
خارش مقعد (anal itching) عارضه‌ای است که برای زنان، مردان و حتی کودکان هم اتفاق می‌افتد و می‌تواند بصورت مداوم یا لحظه‌ای باشد. این عارضه اکثراً در بزرگسالان بین سنین 40 تا 60 سالگی (1 الی 5 درصد از عموم مردم) رخ می‌دهد. خارش مقعد در مردان بیشتر است و نسبت آن در مقایسه با زنان 4 به 1 است. دلایل گوناگونی برای ایجاد این عارضه وجود دارد و به همین خاطر تشخیص دقیق برای تجویز درمان مناسب اهمیت بسیار بالایی دارد. برای آشنایی بیشتر با علت خارش مقعد و روش‌های درمان آن در ادامه با ما همراه باشید:
چه چیزی باعث خارش مقعد می شود؟
خارش مقعد که به عنوان خارش آنی نیز شناخته می‌شود، یک بیماری نیست، بلکه یک علامت مربوط به پوست یا مشکلات پزشکی داخلی است. رطوبت، فشار و نشستن می‌تواند شدت خارش را افزایش دهد.
درمان شامل کاهش التهاب و اجازه دادن به پوست برای التیام است. پزشکان توصیه می‌کنند از مالش، خراشیدن و پاک‌سازی وسواس‌آمیز خودداری کنید، زیرا می‌تواند بر بهبودی تأثیر بگذارد. برخی از مهم‌ترین دلایل خارش مقعد به شرح زیر است:

بهداشت
مهم است که مقعد خود را پس از مدفوع کاملاً پاک کنید. زمانی که مدفوع در چین‌های مقعد باقی می‌ماند ناحیه پری مقعد ممکن است خارش داشته باشد.
پوست ناحیه پری مقعد شما حساس است. صابون ها، پودرها، لوسیون ها، کرم ها و پمادهای معطر می توانند باعث واکنش آلرژیک شوند. 

واکنش آلرژیک
دفعات مدفوع و شکل آن نیز ممکن است در خارش مقعد نقش داشته باشد. اگر سه بار یا کمتر در هفته مدفوع کنید (یبوست) یا اگر اسهال داشته باشید، احتمال خارش مقعد بیشتر است. آنچه می‌خورید و می‌نوشید نیز ممکن است باعث خارش مقعد شود، از جمله:
•    محصولات لبنی.
•    نوشیدنی های گازدار.
•    نوشیدنی های کافئین دار (قهوه، چای و نوشابه).
•    غذاهای اسیدی یا تند (گوجه فرنگی، مرکبات، فلفل تند و سیر خام).

هموروئید
هموروئید وریدهای متورم و بزرگ شده ای هستند که در داخل و خارج مقعد و راست روده شما ایجاد می شوند. هموروئیدهای بزرگ خارج از مقعد (بواسیر خارجی) می توانند پاک کردن مدفوع را پس از استفاده از حمام دشوار کنند. بواسیر داخل راست روده (بواسیر داخلی) ممکن است باعث خونریزی یا نشتی مقعد (کثیفی مدفوع یا بی اختیاری) شود که می تواند پوست شما را تحریک کند.

عفونت های قارچی
یک بدن قارچی (مخمر) به نام کاندیدا باعث عفونت های مخمری می شود. مخمر نوعی قارچ است و کاندیدا نوع خاصی از مخمر است. عفونت های مخمری ممکن است در واژن یا مقعد شما شروع شود. آنها همچنین ممکن است باعث تغییر رنگ، تورم یا بریدگی های کوچک یا ترک در پوست شما در ناحیه شوند.

شقاق مقعد
شقاق مقعدی نوعی پارگی در پوشش دیواره و مجرای مقعد است. ایجاد فشار زیاد در این ناحیه علت اصلی شقاق مقعدی است. تروما ممکن است شامل یبوست، زور زدن هنگام مدفوع، دوره‌های طولانی اسهال، رابطه جنسی مقعدی یا کشش مقعد باشد.

HPV و زگیل
ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) یک ویروس بسیار رایج است که می‌تواند بر اندام تناسلی و همچنین رکتوم و مقعد تأثیر بگذارد. HPV باعث ایجاد زگیل تناسلی می‌شود.
زگیل تناسلی نوعی بیماری مقاربتی (STD) است. این بیماری باعث ایجاد برجستگی‌ها یا زگیل‌های کوچک در داخل و اطراف ناحیه تناسلی و ناحیه پری مقعد می‌شود. زگیل تناسلی همچنین ممکن است باعث خونریزی خفیف، ناراحتی و احساس سوزش شود.

بیماری‌های پوستی
بیماری‌های پوستی هم می‌توانند باعث ایجاد خارش در ناحیه مقعد شوند. این بیماری‌ها شامل پسوریازیس، درماتیت سبورئیک، درماتیت آتوپیک، درماتیت تماسی، پلانوس لیچن، سیمپلکی لیچن و اسکلروز لیچن هستند.

تحریک کننده‌ها
عادات شخصی، مانند آنچه می خوریم و می پوشیم، نحوه تمیز کردن خود و محصولاتی که استفاده می کنیم، می توانند پوست اطراف مقعد را تحریک کنند. شستشوی زیاد، قرار گرفتن طولانی مدت در معرض رطوبت ناشی از مدفوع شل و تعریق می‌تواند این وضعیت را تشدید کند. لباس شما همچنین می‌تواند بر روی پوست ناحیه تاثیر بگذارد. لباس‌های زیر یا شلوار تنگ می‌توانند گرما و رطوبت (عرق) را در اطراف مقعد حبس کنند و خارش را بدتر کنند.
برخی از غذاها نیز می‌توانند هنگام دفع مدفوع باعث تحریک شوند، از جمله غذاهای تند.

خارش مقعد چگونه تشخیص داده می شود؟
معمولا پزشک یک معاینه فیزیکی برای شناسایی علل احتمالی خارش مقعد، مانند شرایط پوستی یا سایر بیماری‌ها انجام می‌دهد. آنها ناحیه مقعد شما را به صورت بصری بررسی می‌کنند و هرگونه تغییر در رنگ و بافت پوست، بثورات یا ضایعات را یادداشت می‌کنند. ارائه دهنده مراقبت‌های بهداشتی شما ممکن است از شما سوالاتی بپرسد، از جمله:
•    آیا شما از دارویی استفاده می‌کنید؟
•    چند وقت یکبار مدفوع می‌کنید؟
•    قوام مدفوع شما چقدر است؟
•    چه نوع غذاهایی می‌خورید؟
•    چه نوع نوشیدنی هایی می‌نوشید؟
•    برای حمام از چه صابونی استفاده می‌کنید؟
•    از چه نوع دستمال توالتی استفاده می‌کنید؟
•    آیا معمولاً لباس زیر یا شلوار تنگ می‌پوشید؟
•    آیا آلرژی غذایی دارید؟

 

https://www.baharnews.ir/news/357002/%D8%AE%D8%A7%D8%B1%D8%B4-%D9%85%D9%82%D8%B9%D8%AF-%DA%86%DB%8C%D8%B3%D8%AA-%DA%86%DA%AF%D9%88%D9%86%D9%87-%D8%AF%D8%B1%D9%85%D8%A7%D9%86-%D9%85%DB%8C-%D8%B4%D9%88%D8%AF

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
پانیز محمدی

بیماری شقاق یا فیشر مقعد چیست و چرا به آن مبتلا می‌شویم؟

 

هیچ آمار قابل اعتمادی از فراوانی شقاق یا فیشر مقعدی در جمعیت عمومی وجود ندارد.

برخی تحقیقات نشان می‌دهد که از هر پنج نفر یک نفر در طول زندگی خود دچار شقاق می‌شود. ممکن است این آمار درست نباشد، چون بسیاری از افراد مبتلا به این بیماری، از مراجعه به پزشک و عنوان بیماری خود خجالت می‌کشند.

شقاق چیست؟

شقاق مقعدی به معنی ایجاد یک یا چند پارگی طولی در پوشش مجرای مقعد است که این بریدگی یا ترک به سمت داخل کانال مقعد امتداد می‌یابد.

زخم شقاق مقعدی معمولا کمتر از یک سانتی متر عرض دارد، اما به دلیل حساسیت بالای ناحیه مقعد بیمار درد و ناراحتی زیادی را تجربه می‌کند و درد در این ناحیه می‌تواند بسیار شدید باشد.

فیشر به دو نوع حاد و مزمن تقسیم می‌شود که از لحاظ عمق و شدت پارگی با هم متفاوتند. شقاق اگر کمتر از شش هفته وجود داشته باشد حاد یا اگر بیش از شش هفته وجود داشته باشد مزمن توصیف می‌شود. موارد شقاق خفیف معمولا با دارو، پماد و روش‌های خانگی قابل درمان هستند، اما فیشر مزمن فقط با جراحی و لیزر ترمیم می‌شود.

هنگامی که پارگی اتفاق می‌افتد، منجر به آسیب و عود مکرر می شود. عضله اسفنکتر داخلی که در زیر پارگی قرار دارد، دچار اسپاسم می‌شود. این امر باعث درد شدید می شود. اسپاسم همچنین لبه های شکاف را از هم جدا می‌کند و بهبود زخم را دشوار می‌کند.

اسپاسم سپس منجر به پارگی بیشتر مخاط در هنگام اجابت مزاج می‌شود. این چرخه منجر به ایجاد شقاق مزمن مقعدی در حدود ۴۰ درصد از بیماران می‌شود.

علل ابتلا به شقاق یا فیشر مقعد

شقاق ناشی از کشیده شدن مخاط مقعد شما بیش از ظرفیت طبیعی آن است. دو حلقه عضلانی (اسفنکتر) مقعد را کنترل می‌کنند. حلقه بیرونی به طور آگاهانه کنترل می شود اما حلقه داخلی غیر ارادی است. اسفنکتر داخلی تحت فشار ثابت است. متخصصان بر این باورند که اگر فشار بیش از حد افزایش یابد، اسفنکتر داخلی ممکن است منقبض شود، جریان خون را کاهش دهد و خطر ایجاد شقاق را افزایش دهد.

این اغلب زمانی اتفاق می‌افتد که مدفوع به دلیل یبوست سفت و خشک باشد. شقاق مقعدی ممکن است به دلایل مختلفی رخ دهد. عواملی که منجر به ایجاد فیشر می‌شوند:

یبوست: مدفوع بزرگ و سفت باعث ایجاد فشار و پارگی در ناحیه مقعد در حین اجابت مزاج می‌شود.

اسهال: اسهال مکرر می‌تواند باعث ایجاد شقاق مقعدی شود.

اسپاسم عضلانی: متخصصان معتقدند که اسپاسم عضلانی اسفنکتر مقعد ممکن است خطر ایجاد شقاق مقعدی را افزایش دهد. اسپاسم یک حرکت کوتاه و خودکار عضلانی است که در آن عضله می تواند ناگهان سفت شود. اسپاسم عضلانی همچنین ممکن است روند بهبودی را تضعیف کند.

بارداری و زایمان: زنان باردار در اواخر بارداری در معرض خطر بیشتری برای ایجاد شقاق مقعدی هستند. پوشش مقعد نیز ممکن است در هنگام زایمان پاره شود.

بیماری‌های مقاربتی (عفونت‌های مقاربتی): بیماری‌های مقاربتی ریسک ابتلا به شقاق مقعدی را افزایش می‌دهند. این عارضه‌ها شامل سیفلیس، HIV ،HPV (ویروس پاپیلومای انسانی)، تبخال و کلامیدیا می‌باشند.

شرایط زمینه ای: برخی از شرایط زمینه‌ای مانند بیماری کرون، کولیت اولسراتیو و سایر بیماری‌های التهابی روده ممکن است باعث ایجاد زخم در ناحیه مقعد شوند.

رابطه جنسی مقعدی: با توجه به اینکه حالت ارتجاعی مقعد محدود است، برقراری رابطه مقعدی مکرر می‌تواند منجر به این عارضه شود.

علائم شقاق مزمن و حاد

با توجه به شباهت علائم فیشر با برخی دیگر از بیماری‌های مقعدی مثل بواسیر، برای تشخیص قطعی این بیماری باید به پزشک مراجعه کنید. شقاق یا فیشر مقعدی بسته به شدت و عمق زخم ممکن است علائم و نشانه‌های زیر را برای بیمار ایجاد کند:

  • درد در حین یا بعد از اجابت مزاج که ممکن است چند ساعت طول بکشد
  • احساس گرفتگی و اسپاسم مقعدی
  • مشاهده خون روشن روی مدفوع یا دستمال توالت
  • سوزش و خارش مقعد که هنگام دفع تشدید می‌شود
  • مشاهده یک یا چند ترک یا پارگی کوچک در پوست اطراف مقعد
  • اسکین تگ یا توده پوستی کوچک در نزدیکی شقاق مقعدی
  • خروج ترشحات

 

yun.ir/4ifkj2

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
پانیز محمدی

هر آنچه که باید در مورد آبسه مقعدی بدانید

هر آنچه که باید در مورد آبسه مقعدی بدانید

 

آبسه مقعدی یک وضعیت دردناک است که در آن تجمعی از چرک در نزدیکی مقعد ایجاد می شود. اکثر آبسه های مقعدی نتیجه عفونت غدد کوچک مقعدی هستند.

شایع ترین نوع آبسه، آبسه پری مقعدی است. این اغلب به صورت تورم دردناک جوش مانند در نزدیکی مقعد ظاهر می شود. ممکن است قرمز رنگ و در لمس گرم باشد. آبسه‌های مقعدی که در بافت‌های عمیق‌تر قرار دارند، کمتر شایع هستند و ممکن است کمتر قابل مشاهده باشند.

برش و درناژ جراحی رایج ترین درمان برای انواع آبسه مقعدی است و معمولاً موفقیت آمیز است.

حدود ۵۰ درصد از بیماران مبتلا به آبسه مقعدی دچار عارضه ای به نام فیستول می شوند. فیستول یک تونل کوچک است که ارتباط غیرطبیعی بین محل آبسه و پوست ایجاد می کند.

در برخی موارد، فیستول مقعدی باعث تخلیه مداوم می شود. در موارد دیگر، جایی که قسمت بیرونی دهانه تونل بسته می شود، نتیجه ممکن است آبسه های مقعدی مکرر باشد. برای درمان تقریباً تمام فیستول های مقعدی به جراحی نیاز است.

اصلی ترین علائم آبسه

مهمترین علائم آبسه مقعدی که در بسیاری از مبتلایان مشترک است به شرح زیر است:

  • تب
  • بدن درد
  • بی اشتهایی
  • گلودرد
  • درد شدید در لبه مقعد،قرمزی
  • التهاب بافت های اطراف مقعد
  • ورم در لب مقعد

چه چیزی باعث آبسه مقعدی می شود؟

آبسه رکتوم زمانی اتفاق می افتد که پارگی در آن ناحیه عفونی شود یا غده مقعدی مسدود شود. عفونت مقاربتی (STI) نیز می تواند باعث آبسه مقعدی شود.

کودکان نوپا یا کودکانی که سابقه شقاق مقعدی (پارگی اسفنکتر مقعد) دارند نیز در معرض خطر بیشتری برای ایجاد آبسه مقعدی در آینده هستند. چنین شقاق مقعدی ممکن است در کودکانی که سابقه یبوست دارند رخ دهد. احتمال آبسه مقعدی در مردان دو برابر بیشتر از زنان است.

برخی از عوامل خطر دیگر عبارتند از:

بیماری کرون یا کولیت اولسراتیو، که بیماری های التهابی روده هستند که باعث می‌شوند بدن به بافت های سالم حمله کند.

  • دیابت
  • سیستم ایمنی ضعیف به دلیل شرایطی مانند HIV یا ایدز
  • رابطه جنسی مقعدی که می تواند خطر آبسه مقعدی را افزایش دهد
  • استفاده از داروی پردنیزون یا سایر استروئیدها
  • شیمی درمانی فعلی یا اخیر یا استفاده از داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی
  • یبوست
  • اسهال
  • سیگار کشیدن

این وضعیت به احتمال زیاد تشخیص داده نشده منبع معتبر است، زیرا بسیاری از افراد ممکن است به دنبال مراقبت پزشکی نباشند زیرا معتقدند ممکن است هموروئید را تجربه کنند. اگر فکر می کنید آبسه پری مقعدی دارید، مهم است که با یک پزشک وقت بگیرید.

در صورت عدم درمان، آبسه مقعدی می‌تواند منجر به عوارض شدیدی شود، مانند:

  • فیستول مقعدی، یک سوراخ غیر معمول در پوست نزدیک مقعد
  • سپسیس، یک وضعیت تهدید کننده زندگی به دلیل پاسخ بدن شما به عفونت
  • قانقاریا فورنیه، یک عفونت نادر اما بالقوه تهدید کننده زندگی

آبسه مقعدی همچنین ممکن است عمیق‌تر در رکتوم رخ دهد، اغلب در کسانی که بیماری‌های التهابی روده دارند. این می تواند منجر به درد یا ناراحتی در ناحیه شکم شود.

در کودکان نوپا، معمولاً علائم زیادی به جز علائم ناراحتی یا درد وجود ندارد که ممکن است باعث تحریک پذیری کودک شود. همچنین ممکن است یک توده یا ندول در اطراف ناحیه مقعد قابل مشاهده یا احساس شود.

 

 

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
پانیز محمدی

شقاق یا فیشر مقعد نیاز به جراحی دارد؟

 

شقاق مقعد یا آنال فیشر وضعیتی بسیار دردناک است که حاصل زخم سطحی یا پارگی در ناحیه پوشش سلولی مقعد است. شقاق به صورت یک خط طولی است که در نیمه تحتانی کانال مقعد در ناحیه زیر خط دندانه‌ای ایجاد می‌شود و چون این ناحیه حسگرهای بسیار زیادی دارد، یک وضعیت فوق‌العاده دردناک را برای فرد بیمار ایجاد می‌کند.

مانند سایر بریدگی ها یا پارگی های کوچک روی پوست، شقاق مقعدی ممکن است در عرض چند هفته خود به خود بهبود یابد. با این حال، اگر شقاق مقعدی دارید، باید به پزشک عمومی مراجعه کنید زیرا آنها می‌توانند به شما توصیه‌ها و داروهایی برای کمک به کاهش علائم و بهبود سریع‌تر شقاق بدهند.

بسیاری از موارد شقاق مقعدی خفیف می‌تواند با درمان‌های دارویی بهبود یابد. اما شقاق مزمن معمولا بعد از درمان‌های خانگی و دارویی دچار عود مکرر می‌شود و به راحتی بهبود نمی‌یابد. در چنین شرایطی روش‌های لیزر و عمل جراحی شقاق تنها راه‌های درمان این عارضه هستند.

اقداماتی برای پیشگیری و درمان شقاق حاد

تعدادی از اقدامات خودیاری وجود دارد که پزشک ممکن است برای درمان یبوست و کاهش درد ناشی از شقاق مقعدی توصیه کند. از بین بردن یبوست با کاهش فشار رکتوم می‌تواند به شقاق مقعدی کمک کند تا بهبود یابد و احتمال ایجاد شقاق مکرر در آینده را کاهش دهد. اقدامات خودیاری عبارتند از:

  • افزایش مصرف روزانه فیبر با گنجاندن مقدار زیادی از غذاهای پرفیبر در رژیم غذایی خود مانند میوه، سبزیجات و غلات کامل
  • جلوگیری از کم آبی با نوشیدن آب فراوان
  • تلاش برای ورزش بیشتر – برای مثال، با پیاده روی یا دویدن روزانه
  • وقتی احساس می‌کنید نیاز به دفع دارید، توالت رفتن را به تاخیر نیندازید
  • اگر از دستمال مرطوب استفاده می‌کنید، از مصرف محصولاتی که معطر یا حاوی الکل هستند اجتناب کنید، زیرا ممکن است منجر به ناراحتی یا خارش شود
  • چند بار در روز، مخصوصاً بعد از مدفوع، داخل یک لگن آبگرم بشینید تا عضلات مقعد از حالت انقباض خارج شوند

اگر به شقاق مقعدی مبتلا هستید اما با اقدامات خودیاری و مراقبت‌های خانگی بهبود نیافته‌اید، پزشک ممکن است روش‌هیا عمل جراحی فیشر را برای شما تجویز کند.

روش‌های عمل جراحی شقاق

شقاق مزمن باید با جراحی اصلاح شود. شقاق و بافت اسکار مربوطه برداشته می‌شود و گاهی اوقات، یک برش نازک در عضله اسفنکتر مقعد نیز ایجاد می‌شود. روش‌های جراحی که برای شقاق مورد استفاده قرار می‌گیرد به شرح زیر است:

عمل لیزر شقاق (فیشر)

بسیاری از افراد به دلیل ترس از جراحی و عوارضی که می تواند داشته باشد، درمان شقاق را به تاخیر می‌اندارند. یکی از بهترین روش‌های عمل سرپایی شقاق یا فیشر، لیزر درمانی است. عمل لیزر شقاق به صورت سرپایی و با بی حسی موضعی انجام می‌شود و نیازی به بستری شدن و گذراندن دوران نقاهت طولانی نمی‌باشد.

بهترین روش درمان شقاق با لیزر است که هیچگونه عوارضی را به دنبال ندارد و در کمتر از نیم ساعت به صورت سرپایی و در کلینیک انجام می‌شود.

عمل اسفنکتروتومی

این روش شامل بریدن ماهیچه های اسفنکتر در قسمت پایین بدن برای رهایی از تنش است که به شقاق اجازه می دهد تا بهبود یابد. پزشک شما معمولاً این را تنها پس از اینکه سایر درمان‌ها از جمله بوتاکس را امتحان کردید، پیشنهاد می‌کند. شما معمولاً عمل را با بیهوشی عمومی انجام خواهید داد، به این معنی که در طول آن در خواب خواهید بود.

این روش را می توان به دو روش انجام داد. در اسفنکتروتومی باز، جراح یک برش کوچک در پوست شما ایجاد می کند تا بتواند عضله اسفنکتر را ببیند. برش معمولاً برای بهبودی باز می ماند. در اسفنکتروتومی بسته، جراح تیغه ای را از زیر پوست شما عبور می دهد تا به عضله برسد و آن را برش دهد.

فیشرکتومی

جراحی شقاق به روش فیشرکتومی معمولا همراه با بوتاکس انجام می‌شود و در آن پوست آسیب دیده ناحیه اطراف مقعد برش داده شده و حذف می‌شود. ناحیه‌ای که پوست آن برداشته شده به مرور ترمیم و در نهایت بیماری درمان می شود.

فلپ پیشرفته

جراحی شقاق به روش فلپ معمولا پیشنهاد نمی‌شود و تنها در مواردی که سایر روش‌های درمان نتیجه بخش نباشند، کاربرد دارد. در این عمل نوعی پیوند پوست از ناحیه سالم مقعد به ناحیه آسیب دیده انجام می‌شود تا شانس بهبود زخم شقاق افزایش یابد.

 

yun.ir/plzzs4

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
پانیز محمدی

آیا زگیل تناسلی از ایدز خطرناک تر است؟

ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) و اچ آی وی HIV ویروس هایی هستند که عمدتاً از طریق تماس جنسی منتشر می شوند. اگرچه علائم متفاوتی دارند، اما ابتلا به اچ‌آی‌وی ممکن است فرد را پس از ابتلا به HPV مستعد ابتلا به بیماری‌های بالقوه مانند سرطان قسمت های مختلف دستگاه تناسلی کند.

https://irsocial.net افرادی که با اچ آی وی درمان نشده زندگی می کنند احتمال بیشتری دارد که عفونت های ویروس اچ پی وی مانند زگیل تناسلی را دریافت کنند. همچنین ممکن است در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به سرطان دهانه رحم قرار گیرند. پیشگیری از HPV برای افراد مبتلا به HIV حیاتی است.

برخی از تحقیقات همچنین نشان می‌دهند که افرادی که با اچ پی وی زندگی می‌کنند بیشتر در معرض ابتلا به ویروس اچ آی وی هستند، اگرچه مکانیسم پشت این واقعه نامشخص است. کسانی که مبتلا به HPV هستند نیز باید یاد بگیرند که چگونه از HIV پیشگیری کنند.

این دو ویروس ارتباط مشترکی دارند، اما علائم، چشم انداز و درمان آنها همیشه یکسان نیست. برای اطلاعات بیشتر در مورد تفاوت ها و پیوندهای بین HPV و HIV، ادامه مطلب را بخوانید.

زگیل تناسلی چیست و چه علائمی دارد؟

زگیل تناسلی نوعی بیماری مقاربتی است که به دلیل ابتلا فرد به ویروس اچ پی وی به وجود می آید. HPV شایع ترین عفونت مقاربتی (STI) است. این می تواند از طریق رابطه جنسی (دخول) و همچنین از طریق تماس فیزیکی بدون دخول گسترش یابد. مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها (CDC) تخمین می زند که تقریباً همه در نهایت به HPV مبتلا می شوند، اگرچه واکسن HPV در برابر برخی از انواع محافظت می کند. HPV 16 و 18 پرخطرترین انواع هستند و همه واکسن‌های HPV حداقل این دو را پوشش می‌دهند. شایع ترین علائم ویروس اچ پی وی زگیل تناسلی است که به شکل های زیر ظاهر می شود:

  • زگیل درون مقعد یا خارج از آن
  • زائده های ریز گوشتی روی واژن و و آلت تناسلی
  • خاش و سوزش زائده ها
  • خروج ترشحات لزج و بدبو از ناحیه تناسلی
آیا زگیل تناسلی از ایدز خطرناک تر است؟
آیا زگیل تناسلی از ایدز خطرناک تر است؟

ایدز چیست و چه علائمی دارد؟

اچ آی وی ویروسی است که به خوشه تمایز 4 (CD4) گلبول های سفید خون متصل می شود و از سیستم ایمنی بدن فرد تغذیه می کند. هنگامی که آن سلول ها عفونت را منقبض می کنند، به تکثیر و از بین بردن ایمنی بدن ادامه می دهند و در نهایت آن را به سمت مرحله نهایی یعنی ایدز می برند. سپس بدن برای دفع عفونت بسیار ضعیف می شود.

اچ‌آی‌وی در درجه اول از طریق آمیزش جنسی یا استفاده مشترک از تجهیزات تزریق مواد مخدر منتقل می‌شود. هدف درمان HIV حفظ سلول‌های CD4 فرد و کاهش بار ویروسی آن‌ها به حالت غیرقابل شناسایی است. افرادی که درمان مداوم دریافت می کنند ممکن است منتظر سالها سلامتی باشند.

بسیاری از افرادی که مبتلا به HIV هستند تا زمانی که آزمایش معمولی STI انجام ندهند، از ابتلای خود به آن آگاه نیستند. با این حال، برخی از افراد منبع معتبر حدود 2 تا 4 هفته پس از ابتلا به ویروس علائمی شبیه آنفولانزا را تجربه خواهند کرد.

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
پانیز محمدی