بعد از کولونوسکوپی چکار باید انجام بدهم؟

تا زمانی که برای ترخیص در حال آماده شدن هستید، به منظور تحت نظر بودن در اتاق ریکاوری خواهید ماند. مدت زمانی که شما در دوران نقاهت هستید بستگی به این دارد که چه داروهایی در این بازه زمانی استفاده می کنید.

انجام کارهای زیر بعد از انجام این عمل توصیه می شود:

• ممکن است مقداری گرفتگی یا احساس گاز معده داشته باشید، اما باید در مدت زمان کوتاهی از بین برود.
• بهتر است بعد از انجام کولونوسکوپی یکی از اعضای خانواده یا نزدیکانتان شما را به خانه ببرد.
• تا 24 ساعت پس از عمل از مصرف الکل، رانندگی و کار با ماشین یا موتور جدا خودداری کنید.
• اگر پزشک دستور غذایی خاصی را برایتان تجویز نکرد، می توانید بلافاصله به رژیم غذایی عادی خود بازگردید. توصیه می شود برای از سرگیری فعالیت های عادی تا روز بعد از عمل صبر کنید.

دکتری که کولونوسکوپی شما را انجام داده است به شما خواهد گفت که چه زمان می‌ توانید مصرف رقیق‌ کننده‌ های خون یا داروهای دیگری را که ممکن است متوقف کرده‌ اید، از سر بگیرید.

اگر پولیپ برداشته شده یا بیوپسی انجام شود، ممکن است یک تا دو روز بعد از عمل متوجه خونریزی خفیف مقعدی شوید.

توجه: اگر در طی دو هفته آینده مقدار زیادی خونریزی مقعدی، تب های شدید یا مداوم، یا درد شدید شکم داشتید، سریعا به اورژانس بروید و با دکتری که نزد او معاینه کولونوسکوپی انجام دادید تماس بگیرید.

https://b2n.ir/u26634

پرولاپس یا بیرون زدگی رکتوم

یکی دیگر از انواع اصلی بیماری های نشیمنگاهی، افتادگی رکتوم است. این وضعیت زمانی اتفاق می افتد که راست روده به داخل به بیرون می چرخد و از طریق مقعد خارج می شود. زنان در مقایسه با مردان بیشتر احتمال دارد این وضعیت را تجربه کنند.

اگر پرولاپس رکتوم را تجربه کنید، ممکن است احساس درد و ناراحتی کنید که از پایین شکم، خون و مخاط از مقعد، یبوست، بیرون زدگی راست روده از طریق مقعد، نشت مدفوع و ناتوانی در کنترل حرکات روده منشأ می گیرد.

این مشکل معمولاً از طریق جراحی، تغییر رژیم غذایی و شیوه زندگی و سایر روش‌های پزشکی اصلاح می‌شود.

سرطان مقعد

این نوع سرطان بافت های مقعد را تحت تاثیر قرار می دهد و در درجه اول بر سلول های سنگفرشی که سطح کانال مقعد را پوشانده اند، تاثیر می گذارد. همانطور که گفته شد، سرطان مقعد همچنین شامل سرطان های ناتوان کننده و ملانوم می شود.

علائم شامل ناراحتی یا درد در راست روده، عدم کنترل حرکات روده، زخم در اطراف مقعد، احساس خارش در اطراف مقعد، خون یا مخاط در مدفوع، و توده در نزدیکی دهانه خارجی رکتوم می باشد.

https://econews.ir/fa/content/3363407

علائم تبخال تناسلی چیست؟

بسیاری از افراد مبتلا به عفونت هرگز علائمی از تبخال تجربه نمی کنند. اگر متوجه نشانه هایی در قسمت های مختلف از بدن خود شدید، بسته به اینکه اولین شیوع تبخال خود را داشته باشید یا برای چندمین به آن مبتلا می شوید، آنها را متفاوت تجربه خواهید کرد. علائم عود کننده معمولاً خفیف تر از علائمی هستند که سری اول به آنها مبتلا شدید. علائم با شیوع های بعدی طولانی نمی شوند. برخی دیگر ممکن است تا چهار یا پنج بار در سال شیوع داشته باشند.

افرادی که علائم تبخال دارند ممکن است موارد زیر را تجربه کنند:

• زخم شدن اطراف لب، دهان یا زبان. این زخم ها ممکن است پوسته پوسته یا شبیه تاول های پر از مایع به نظر برسند.
• زخم در ناحیه تناسلی یا اطراف مقعد آنها.
• گزگز، خارش یا سوزش.
• تب، غدد لنفاوی متورم یا درد عضلانی.
• درد، سوزش و خون در ادرار.

روش انتقال تبخال تناسلی

دلیل ابتلا به تبخال دهان یا HSV-1 می تواند با فردی باشد که از طریق روشهای زیر به این ویروس مبتلا است:

• بوسیدن.
• لمس کردن پوست فرد در نزدیکی دهان
• اشتراک ظروف غذا، بالم لب یا تیغ اصلاح.
• اگر از کسی که تبخال دارد رابطه دهانی دریافت می کنید، ممکن است عفونت تبخال را به اندام تناسلی شما منتقل کند.

روش انتقال و ابتلا به HSV-2 شامل موارد زیر می باشد:

• مقاربت مقعدی، واژینال-آلت تناسلی و واژن-واژن.
• رابطه جنسی دهانی با فردی که آلوده است.
• تماس پوست به پوست بدون انزال.
• لمس زخم های باز، از جمله در هنگام شیردهی.
• زایمان توسط مادر یا والدین بارداری که عفونت فعال دارند.

شما نمی توانید تبخال تناسلی را از اشیایی مانند توالت فرنگی بگیرید. اما می توانید تبخال تناسلی را از طریق اسباب بازی های جنسی مشترک منتقل کنید. (برای ایمن ماندن، اسباب بازی های جنسی را قبل و بعد از استفاده از آنها بشویید و آنها را به اشتراک نگذارید. اگر این کار را می کنید، آنها را با کاندوم محافظت کنید.)

cliniczarei.com

زگیل کف پا و پاشنه، درمان با لیزر، فریز کردن

زگیل پا که بیشتر در کودکان، نوجوانان و افراد مسن دیده می شود، زائده های کوچکی هستند که در صورت آلوده شدن پوست به نوعی از ویروس اچ پی وی به وجود می آیند. این زگیل ها می توانند در هر قسمتی از پا رشد کنند. اما به طور معمول در کف پا، بین انگشتان یا پاشنه پا ظاهر می شوند.

ممکن است که آنها را با نام پلانتار وارت Plantar warts نیز شنیده باشید.

برای درمان زگیل پا از روش های مختلفی از جمله دارو و پماد، لیزر درمانی، کرایو کمک گرفته می شود که در ادامه به بررسی هر یک از این روش ها می پر دازیم.

از بین تمام روش های درمان زگیل پا؛ لیزر درمانی بهترین نتیجه را داشته و محل زائده در کوتاه ترین زمان ممکن طی ۲ الی ۴ هفته کاملا بهبود پیدا می کند. در درمان با لیزر هیچگونه درد، سوزش یا خونریزی وجود ندارد.

انواع زگیل پا

به طور کلی می توان گفت سه قسمت از پا وجود دارد که این زائده های پوستی به طور شایع در آنها رشد می کنند:

کف پا

به دلیل فشار وارد شده و سطح تماس بیشتر کف پا نسبت به سایر نقاط پا، امکان رویش زائده های گوشتی در این قسمت بیشتر است که به صورت خوشه ای یا تکی رشد می کنند. در برخی افراد به دلیل قوس زیاد کف پا، زگیل ها فضای بیشتری برای رشد دارند.

زگیل پاشنه پا

یکی از مکان های رایج که زگیل های پا در آنجا رشد می کنند، پاشنه پا می باشد. در این قسمت فشار وارد شده از زمین به بدن بیشتر از سایر نقاط پا حس می شود. به همین دلیل زائده ها تمایل زیادی برای تکثیر دارند.

زگیل انگشتان پا

بین انگشتان پا همیشه رطوبت و گرما بیشتر از دیگر قسمت های پا می باشد. خصوصا در کفش، پیاده روی های طولانی مدت و حتی استفاده کفش بدون جوراب یا عدم رعایت بهداشت پا، بهترین مکان برای رشد ویروس بین انگشتان می باشد.

علت زگیل کف پا چیست؟

زگیل کف پا در اثر تماس مستقیم با ویروس پاپیلومای انسانی یا همان ویروس اچ پی وی (HPV) ایجاد می شود. این ویروس همان عاملی است که باعث ایجاد زگیل در مناطق دیگر بدن از جمله زگیل تناسلی می شود. زیرا ویروس اچ پی وی دارای بیش از ۱۲۰ نوع مختلف است. این ویروس به طور کلی از طریق بریدگی ها و خراش های کوچک پا به پوست حمله می کند. همچنین محیط های گرم و مرطوب مانند حمام و سونا های بخار بستر مناسبی برای رشد ویروس اچ پی وی هستند. درمان زگیل تناسلی نیز نیازمند روش های منحصر به فرد خود می باشد.

https://news-sky.ir/%D8%B2%DA%AF%DB%8C%D9%84-%DA%A9%D9%81-%D9%BE%D8%A7-%D9%88-%D9%BE%D8%A7%D8%B4%D9%86%D9%87%D8%8C-%D8%AF%D8%B1%D9%85%D8%A7%D9%86-%D8%A8%D8%A7-%D9%84%DB%8C%D8%B2%D8%B1%D8%8C-%D9%81%D8%B1%DB%8C%D8%B2/

فریز زگیل دست (کرایو ، انجماد)

مزیت استفاده از لیزر نسبت به سایر روش ها :

 

• درمان فوری در کمتر از یک ساعت
• حداقل زمان استراحت به مدت چند روز
• بازگشت سریع افراد به کارها و فعالیت های روزمره خود
• از بین رفتن جای زخم زگیل به سرعت
• ریکاوری پوست و محل زخم مانند روز اول
• زمان بارداری به دلیل عدم جراحی زائده ها، استفاده از لیزر بهترین گزینه می باشد

هزینه لیزر زگیل دست

لازم به ذکر است که هزینه انجام عمل با لیزر نسبت به عوامل متعدد مانند تعداد زگیل ها و اندازه آنها متغیر است. در نتیجه نیاز به بررسی مستقیم پزشک دارد. یا برای دریافت خدمات آنلاین و رایگان ما می توانید عکس زائده ها را از طریق واتساپ به شماره 09197715527 بفرستید تا همکاران ما هزینه دقیق را خدمت شما عزیزان عرض کنند.

فریز زگیل دست (کرایو ، انجماد)

فریز کردن که با نام ها علمی کرایوتراپی و انجماد زائده های گوشتی به کار برده می شود، یکی از دیگر عمل های رایج برای از بین بردن این نوع زائده ها است که روی دست شکل می گیرند. طی این روش که در کلینیک یا مطب پزشک انجام میگیرد، پس از بررسی زائده ها نیتروژن مایع یا کربن دی اکسید در دمای -196 درجه سانتیگراد بر روی زگیل دست اسپری می شود. در برخی از موارد ممکن است پزشک از بی حسی موضعی برای درمان و رفع زائده ها استفاده کند. این روش خیلی کوتاه مدت است و می تواند حدود نیم ساعت وقت بیمار را بگیرد.

در درمان با فریز کردن یا همان کرایو طبق آمار کلی 75 درصد از بیماران رضایت کامل داشته و تنها 15 درصد بیان می کنند که زائده ها برگشته اند که این احتمال در عمل با لیزر به صفر می رسد.

مطلب مرتبط: جهت خواندن مراقبتهای بعد از کرایو کلیک کنید

درمان با دارو و پماد

در مراحل اولیه که هنوز زگیل های دست کامل تشکیل نشده یا خیلی ریز می باشند، ممکن است که استفاده از محلول های اسیدی مانند سالیسیلیک اسید، پماد آلدارا یا فرمالدئید، قرص لوامیزول کمک کننده باشند. ولی زمانیکه که زائده به رشد کامل خود رسیده است، با استفاده از روش های دارویی فقط سطح زائده برداشته می شود و امکان انتقال آن بالاتر می رود زیرا کاملا درمان نیافته است. البته لازم به ذکر است که تمامی این شرایط بستگی به تشخیص پزشک برای انتخاب روش درمان زائده دارد.

کیست مویی چیست؟

کیست مویی یا کیست‌های پیلونیدال کیسه‌ هایی پر از مواد مو و پوست هستند که در بالای چین باسن در بالای استخوان خاجی تشکیل می‌شوند. اگر کیست و پوست پوشاننده آن عفونی شود، ممکن است یک آبسه دردناک ایجاد شود.

• کیست‌های پیلونیدال در اثر گروه‌هایی از موها و مواد زائد به دام افتاده در منافذ پوست در شکاف فوقانی باسن ایجاد می‌شوند و آبسه را تشکیل می‌دهند.
• عوامل خطر برای کیست پیلونیدال عبارتند از: مردان بیشتر از زنان در معرض ابتلا هستند، کم تحرکی، داشتن موهای پرپشت بدن، سابقه خانوادگی، اضافه وزن و کیست های پیلونیدال قبلی.

نشانه ها

علائم کیست پیلونیدال عبارتند از:

• درد
• سرخی
• ورم
• تب

نکته هایی که باید به آنها توجه کنید:

• اگر آبسه پاره شود، ممکن است ترشح خون یا چرک وجود داشته باشد.
• درمان کیست پیلونیدال شامل برش و درناژ (I&D) یا جراحی است.
• درمان های خانگی شامل حمام نشستن و برخی مکمل های ویتامین است.
• سعی کنید از ابتلا به کیست مویی پیشگیری کنید چون احتمال عود آن وجود دارد.

عمل جراحی کیست مویی

به عنوان یک رویکرد درمانی کلی، باید بیمار را از روش ها آگاه کرد و با توجه به اینکه بیماری در چه مرحله ای قرار دارد، مناسب ترین درمان را با هم انتخاب کرد.

با توجه به اینکه این بیماری شایع و پیچیده است، تکنیک های جراحی برای بیمارانی با تعداد سینوس زیاد، سابقه آبسه و شکایات طولانی مدت برنامه ریزی شده است. برای این منظور، پس از برداشتن کیست، می توان زخم باز را با یک لایه پوستی که از مفصل ران گرفته شده است پوشاند (تکنیک فلپ شیفت) یا بعد از برداشتن کیست، زخم را باز گذاشت.

منبع:

https://irsocial.net/

چگونه بفهمیم به بواسیر یا هموروئید داخلی مبتلا شدیم؟

 

بواسیر داخلی که به نام هموروئید داخلی نیز شناخته می‌شود، عروق متورم ناحیه داخلی مقعد هستند که می‌توانند مشکلات ناخوشایندی ایجاد کنند، حتی اگر آن‌ها را احساس نکنید.

تشخیص هموروئید داخلی سخت‌تر از هموروئید خارجی است زیرا در داخل راست روده پنهان می‌شوند مگر اینکه پرولاپس رخ دهد. در هر حال راه‌هایی وجود دارد که می‌توانید بواسیر داخلی را تشخیص دهید خوشبختانه گزینه‌های موثری برای درمان هموروئید داخلی وجود دارد. در این مطلب با روش درمان بواسیر داخلی آشنا می‌شوید.

هموروئید داخلی چیست؟

هموروئید ساختارهای عروقی در راست روده شما است، به ویژه در قسمت نهایی روده بزرگ (رکتوم) که بدن شما برای ذخیره و دفع مدفوع از آن استفاده می‌کند. این سیاهرگ‌ها توسط ماهیچه‌ها و بافت دیواره مقعد محافظت می‌شوند. همه افراد به طور طبیعی این عروق را در نواحی مقعد و رکتوم خود دارند، اما فقط زمانی دچار مشکل می‌شوند که این رگ‌ها به دلیل فشار زیاد دچار تورم و پارگی شوند.

وقتی درباره هموروئید صحبت می‌کنیم، معمولا به بواسیرهایی اشاره می‌کنیم که ملتهب شده‌اند. حدود نیمی از بزرگسالان بالای ۵۰ سال این بیماری را تجربه می‌کنند.

بواسیر داخلی در نزدیکی انتهای راست روده تشکیل می‌شود، اما شما احتمالا هیچ چیز غیر عادی را نمی‌بینید یا احساس نمی‌کنید. حتی زمانی که هموروئید متورم می‌شود، زیرا آن‌ها هنوز در داخل بدن قرار دارند.

شما فقط در صورت پرولاپس، بواسیر داخلی را می‌بینید یا احساس می‌کنید. هموروئید پرولاپس یا بیرون زده با توجه به شدت بیرون زدگی، به چهار درجه مختلف تقسیم بندی می‌شود:

اولین درجه : در شروع بیماری هموروئید خفیف است و عروق داخلی رکتوم فقط متورم می‌شوند، اما تورم به اندازه‌ای نیست که رگ‌ها از مقعد بیرون بزنند.

دومین درجه: در این درجه عروق هموروئیدی با ایجاد فشار و در زمان دفع از مقعد بیرون می‌زنند اما بعد از اجابت مزاج بصورت خود به خود به داخل برمی‌گردند.

سومین درجه: اگر بعد از مدفوع رگ‌های بواسیری از مقعد بیرون بزنند و برای بازگشت به سرجای خود نیاز به نیروی خارجی داشته باشند، هموروئید شما درجه سه است.

چهارمین درجه: اگر رگ‌های بواسیری دچار پرولاپس شوند و به‌طور کامل از مقعد بیرون بزنند، شما به هموروئید داخلی درجه چهار دچار شده‌اید.

بواسیر داخلی معمولا باعث درد نمی‌شود، زیرا در ناحیه ای بدون پایانه عصبی قرار دارد. اگر درد را تجربه می‌کنید، ممکن است از یک بیماری متفاوت باشد، مانند هموروئید خارجی، شقاق مقعد یا اسپاسم.

علل هموروئید داخلی

در برخی موارد، هموروئید می‌تواند یک وضعیت اجتناب ناپذیر مرتبط با افزایش سن باشد. هر زمان که فشار بیشتری روی راست روده وارد شود، هموروئید ممکن است ایجاد شود. منابع رایج این سویه عبارتند از:

• یبوست و اسهال
• رژیم غذایی ناسالم
• بارداری و زایمان
• چاقی
• نشستن طولانی مدت

علائم هموروئید داخلی

علائم هموروئید داخلی بسته به شدت آن متفاوت است. حتی با بدتر شدن این عارضه، به دلیل فقدان پایانه‌های عصبی در ناحیه تحتانی رکتوم، احتمالا درد را تجربه نمی‌کنید. درد همراه با بواسیر معمولا توسط یک بیماری مرتبط مانند شقاق مقعد یا بواسیر خارجی ایجاد می‌شود.

اگر نمی‌توانید بواسیر داخلی را احساس کنید، پس چگونه می‌دانید که وجود دارد؟

در بیشتر موارد، به این دلیل است که اولین نشانه‌ای که متوجه آن می‌شوید، خونریزی است. ممکن است خون در مدفوع خود مشاهده کنید یا هنگام پاک کردن، متوجه آن روی دستمال توالت شوید. از آنجا که این خون مسیر کوتاهی برای حرکت به خارج از بدن دارد، باید قرمز روشن باشد. البته اگر خونریزی کم باشد، ممکن است بلافاصله متوجه آن نشوید.

در حالی که خونریزی شایع‌ترین شاخص هموروئید داخلی است، در صورت افتادگی بواسیر ممکن است علائم دیگری را تجربه کنید. این بیرون زدگی معمولا در حین اجابت مزاج اتفاق می‌افتد و در بسیاری از موارد، بافت به خودی خود به داخل برمی‌گردد.

مهم است توجه داشته باشید که خونریزی همچنین یکی از علائم رایج سرطان کولورکتال و همچنین بواسیر داخلی است. به همین دلیل است که توصیه می‌کنیم اگر خونریزی مقعدی را تجربه کردید، به خصوص اگر با علائم مشکوک دیگری همراه باشد، فورا به پزشک مراجعه کنید.

 

https://deltapayam.com/

روش‌های جراحی کیست مویی چیست؟

بیماری کیست مویی یا سینوس مویی(Pilonidal disease)، یکی از رایج ترین بیماریهای حال حاضر است. این بیماری اغلب در مردان 20 تا 30 ساله مشاهده می‌شود و تقریبا در مردان 2 برابر شایع تر از زنان است. درمان‌های اولیه شامل نشستن در آب گرم، کمپرس گرم و آنتی بیوتیک است. با این حال، تنها را درمان این بیماری روشهای جراحی است. در ادامه به بررسی بیشتر این بیماری  و انواع روش‌های جراحی آن می‌پردازیم:‌

تنها راهکار برای درمان قطعی این عارضه، تخلیه سینوس با روش‌های جراحی مثل لیزر و عمل باز و بسته است. انتخاب روش مناسب باید با درنظرگرفتن معایب و مزایای درمان، اندازه و میزان پیچیدگی کیست مویی انجام شود.

امروزه به دلیل خطر عود مجدد و عفونت، به ندرت از روش سنتی عمل جراحی کیست مویی برای درمان آن استفاده می‌شود، زیرا روش سرپایی لیزر با مزایای مختلفی جایگزین آن شده است. برای مشاهده مطلب کامل عمل سرپایی کیست مویی (سینوس پیلونیدال) یا جراحی باز و بسته می‌توانید به صفحه مربوطه مراجعه کنید.

کیست مویی چیست؟

کیست مویی ، حفره یا سوراخی است که زیر پوست اطراف کمر ایجاد میشود. حفره می‌تواند عمیق و یا سطحی باشد و یا با مو، عفونت و یا مواد زائد پر شود. این بیماری معمولاً در نزدیکی استخوان دنبالچه و کمی‌پایین از کمر تشکیل می‌شود. در گذشته تصور بر این بود که کیست مویی بیماری مادرزادی است اما در حال حاضر می‌دانند که این تصور کاملا اشتباه بوده است. این عارضه در اثر برگشت یا رشد مو در خلاف جهت طبیعی خود ایجاد می‌شود.

 

جراحی کیست مویی

برای جراحی این بیماری روشهای مختلفی وجود دارد. که در ادامه به بررسی چگونگی آنها و عوارض و مزایا هریک می‌پردازیم:

لیزر کیست مویی

در حال حاضر بهترین روش جراحی و درمان کیست مویی با لیزر است. در واقع لیزر یک روش جراحی است که به جای تیغ جراحی از نیرو و قدرت نور لیزر برای برش و تخلیه کیست مویی استفاده می‌کنند.

لیزر تحت بی حسی موضعی انجام می‌شود به این ترتیب با استفاده از نور لیزر توده کیست برش داده شده و تخلیه می‌شود. لیزر حین برش نه تنها از از آسیب به بافت‌های اطراف جلوگیری میکند، بلکه مانع خونریزی و درد خواهد شد.

مزایای لیزر عبارتند از:

• درمان سرپایی بدون نیاز به بیهوشی
• بدون درد و خونریزی
• پیشگیری از عوارضی مثل عفونت
• پیشگیری از اسکار جای زخم جراحی
• صرفه جویی در زمان و هزینه‌ها

برش و تخلیه

در صورتی که عفونت جزئی باشد و یا برای اولین بار جراحی کیست مویی انجام شود، ممکن است پزشک برش و درناژ توصیه کند. این روش فقط در ۵۰ درصد از موارد موفقیت آمیز است، یعنی بیمار بعد از طی مدتی کوتاه مجدداً مجبور به انجام جراحی خواهد بود. در این روش پزشک کیست را برش داده و تخلیه می‌کند.

یکی از مهمترین معایب این روش احتمال عفونت شدید است که به دنبال آن ممکن است بیمار علائمی‌مانند قرمزی، ترشحات عفونی و تب یا لرز را تجربه کند. این روش را می‌توان در مطب پزشک همراه بی حسی موضعی انجام داد.

جراحی کیست مویی به روش سنتی

در این روش که به ندرت توصیه می‌شود، باید به بیمارستان مراجعه کنید، تا جراحی تحت بیهوشی کامل انجام شود. در این روش پزشک کل کیست بافت‌های اطراف آن را تخلیه کرده و بر می‌دارد.

در صورتی که عفونت شدید باشد و یا  بیمار قبلاً عمل برش و درناژ را انجام داده باشد، گزینه بعدی جراحی سنتی است.

برداشتن کیست پیلونیدال با جراحی باعث ایجاد اسکار (جای زخم  جراحی) می‌شود. از دیگر عوارض این جراحی می‌توانیم به این موارد اشاره کنیم؛

• عفونت شدید
• احتمال عود مجدد بیماری
• نیاز به بستری در بیمارستان
• دریافت داروی بیهوشی
• کبودی
• صرف زمان و هزینه بیشتر

در ضمن برای برداشتن کیست مویی به روش سنتی دو روش جراحی باز و بسته وجود دارد. در روش اول بعد از تخلیه کیست مویی را بدون بخیه رها می‌کنند تا از داخل به سمت خارج ترمیم شود، در روش دوم بعد از تخلیه زخم را بخیه می‌زنند.

اگر زخم باز رها شود، احتمال عفونت آن بیشتر است و اگر اگر بخیه زده شود احتمال عود مجدد بیماری بیشتر خواهد بود.

در جراحی سنتی زخم  را پانسمان می‌کنند، مهم است که این پانسمان مرتباً حداقل یک بار در روز توسط یک شخص متخصص مثل پرستار جایگزین شود.

مدت زمان بهبودی پس از جراحی سنتی بسته به اندازه زخم بین ۱ تا ۳ ماه متغیر است. در این روش اکثر بیماران باید حداقل یک ماه را در منزل استراحت کرده و بعد از این مدت کارهای روزمره را از سر بگیرد. همچنین ممکن است در روند بهبودی کمی‌درد یا حساسیت داشته باشید که این موارد طبیعی است و رفع خواهد شد.

احتمال بازگشت کیست مویی چقدر است ؟

این سوال بستگی به روشی که با آن جراحی شده اید، دارد. اگر روش جراحی لیزر باشد احتمال عود مجدد کمتر از ۳ درصد است. اگر به روش درناژ جراحی کرده باشید حدود ۵۰ درصد و اگر به روش جراحی سنتی درمان شده باشید حدود ۳۰ تا ۴۰ درصد احتمال بازگشت بیماری وجود دارد.

در این موارد کیست مجدد برمیگردد ناحیه مورد نظر عفونی شده و یا مو در محل برش رشد میکند.

علت کیست

علت دقیق برای ایجاد کیست مویی کشف نشده است. اما طی تحقیقات به عمل آمده مشخص شده است که این عارضه در اثر برگشت مو به داخل ایجاد شده و در مردان، افراد پرمو به خصوص با موهای ضخیم تر شایع تر است. در دیگر عواملی می‌تواند خطر ابتلا به این عارضه را افزایش دهند میتوانیم به این موارد اشاره کنیم :

• مرد بودن
• سابقه خانوادگی ابتلا به کیست
• زیاد نشستن
• استفاده از لباسهای تنگ یا الیاف مصنوعی
• عدم اصلاح موهای زائد

علائم و نشانه‌ها

از مهمترین علائم و نشانه‌های این بیماری می‌توانیم به این موارد اشاره کنیم:

•  درد و التهاب
• مشاهده توده ای برجسته پایین تر از کمر
• خارش و سوزش
• ترشحات عفونی
• بوی بد زخم
• قرمزی و عفونت
• تب ( در صورت عفونت شدید)

پیشگیری

چند راه برای جلوگیری از عود مجدد وجود دارد:

• دستورالعمل‌های پزشک خود را پس از جراحی به دقت دنبال کنید.
• ناحیه کیست را تمیز نگه دارید.
•  موهای زائد این ناحیه را از بین ببرید. ترجیحا از لیزر موهای زائد استفاده کنید.

 

خارش مقعد چیست و چگونه درمان می‌شود؟

 

خارش مقعد ممکن است چیزی نباشد که شما راحت در مورد آن صحبت کنید، اگرچه بسیاری از مردم گاهی اوقات آن را تجربه می‌کنند. بیشتر اوقات می‌توانید ساکت بمانید و مشکل را در خانه درمان کنید. اما اگر خارش ادامه دارد و باعث ناراحتی قابل توجهی برای شما می‌شود، دریغ نکنید که از پزشک خود کمک بخواهید، به خصوص اگر شما درد و خونریزی دارید.
خارش مقعد زمانی اتفاق می‌افتد که پوست اطراف مقعد تحریک می‌شود. همیشه مشخص نیست که چه چیزی باعث این می‌شود، اما دلایل احتمالی زیادی وجود دارد.
خارش مقعد بسته به علت ممکن است موقت یا طولانی مدت باشد. زمانی که خارش شدید یا مداوم می‌شود، یا اگر خونریزی مقعدی، نشت مدفوع یا علائم دیگری دارید که نیاز به درمان دارد، مراجعه به پزشک را به تعویق نیندازید. علاوه بر خارش، علائم ممکن است شامل سوزش، درد، قرمزی قابل مشاهده، تورم، زخم و بثورات در اطراف مقعد باشد.

خارش مقعد چیست؟
خارش مقعد (anal itching) عارضه‌ای است که برای زنان، مردان و حتی کودکان هم اتفاق می‌افتد و می‌تواند بصورت مداوم یا لحظه‌ای باشد. این عارضه اکثراً در بزرگسالان بین سنین 40 تا 60 سالگی (1 الی 5 درصد از عموم مردم) رخ می‌دهد. خارش مقعد در مردان بیشتر است و نسبت آن در مقایسه با زنان 4 به 1 است. دلایل گوناگونی برای ایجاد این عارضه وجود دارد و به همین خاطر تشخیص دقیق برای تجویز درمان مناسب اهمیت بسیار بالایی دارد. برای آشنایی بیشتر با علت خارش مقعد و روش‌های درمان آن در ادامه با ما همراه باشید:
چه چیزی باعث خارش مقعد می شود؟
خارش مقعد که به عنوان خارش آنی نیز شناخته می‌شود، یک بیماری نیست، بلکه یک علامت مربوط به پوست یا مشکلات پزشکی داخلی است. رطوبت، فشار و نشستن می‌تواند شدت خارش را افزایش دهد.
درمان شامل کاهش التهاب و اجازه دادن به پوست برای التیام است. پزشکان توصیه می‌کنند از مالش، خراشیدن و پاک‌سازی وسواس‌آمیز خودداری کنید، زیرا می‌تواند بر بهبودی تأثیر بگذارد. برخی از مهم‌ترین دلایل خارش مقعد به شرح زیر است:

بهداشت
مهم است که مقعد خود را پس از مدفوع کاملاً پاک کنید. زمانی که مدفوع در چین‌های مقعد باقی می‌ماند ناحیه پری مقعد ممکن است خارش داشته باشد.
پوست ناحیه پری مقعد شما حساس است. صابون ها، پودرها، لوسیون ها، کرم ها و پمادهای معطر می توانند باعث واکنش آلرژیک شوند. 

واکنش آلرژیک
دفعات مدفوع و شکل آن نیز ممکن است در خارش مقعد نقش داشته باشد. اگر سه بار یا کمتر در هفته مدفوع کنید (یبوست) یا اگر اسهال داشته باشید، احتمال خارش مقعد بیشتر است. آنچه می‌خورید و می‌نوشید نیز ممکن است باعث خارش مقعد شود، از جمله:
•    محصولات لبنی.
•    نوشیدنی های گازدار.
•    نوشیدنی های کافئین دار (قهوه، چای و نوشابه).
•    غذاهای اسیدی یا تند (گوجه فرنگی، مرکبات، فلفل تند و سیر خام).

هموروئید
هموروئید وریدهای متورم و بزرگ شده ای هستند که در داخل و خارج مقعد و راست روده شما ایجاد می شوند. هموروئیدهای بزرگ خارج از مقعد (بواسیر خارجی) می توانند پاک کردن مدفوع را پس از استفاده از حمام دشوار کنند. بواسیر داخل راست روده (بواسیر داخلی) ممکن است باعث خونریزی یا نشتی مقعد (کثیفی مدفوع یا بی اختیاری) شود که می تواند پوست شما را تحریک کند.

عفونت های قارچی
یک بدن قارچی (مخمر) به نام کاندیدا باعث عفونت های مخمری می شود. مخمر نوعی قارچ است و کاندیدا نوع خاصی از مخمر است. عفونت های مخمری ممکن است در واژن یا مقعد شما شروع شود. آنها همچنین ممکن است باعث تغییر رنگ، تورم یا بریدگی های کوچک یا ترک در پوست شما در ناحیه شوند.

شقاق مقعد
شقاق مقعدی نوعی پارگی در پوشش دیواره و مجرای مقعد است. ایجاد فشار زیاد در این ناحیه علت اصلی شقاق مقعدی است. تروما ممکن است شامل یبوست، زور زدن هنگام مدفوع، دوره‌های طولانی اسهال، رابطه جنسی مقعدی یا کشش مقعد باشد.

HPV و زگیل
ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) یک ویروس بسیار رایج است که می‌تواند بر اندام تناسلی و همچنین رکتوم و مقعد تأثیر بگذارد. HPV باعث ایجاد زگیل تناسلی می‌شود.
زگیل تناسلی نوعی بیماری مقاربتی (STD) است. این بیماری باعث ایجاد برجستگی‌ها یا زگیل‌های کوچک در داخل و اطراف ناحیه تناسلی و ناحیه پری مقعد می‌شود. زگیل تناسلی همچنین ممکن است باعث خونریزی خفیف، ناراحتی و احساس سوزش شود.

بیماری‌های پوستی
بیماری‌های پوستی هم می‌توانند باعث ایجاد خارش در ناحیه مقعد شوند. این بیماری‌ها شامل پسوریازیس، درماتیت سبورئیک، درماتیت آتوپیک، درماتیت تماسی، پلانوس لیچن، سیمپلکی لیچن و اسکلروز لیچن هستند.

تحریک کننده‌ها
عادات شخصی، مانند آنچه می خوریم و می پوشیم، نحوه تمیز کردن خود و محصولاتی که استفاده می کنیم، می توانند پوست اطراف مقعد را تحریک کنند. شستشوی زیاد، قرار گرفتن طولانی مدت در معرض رطوبت ناشی از مدفوع شل و تعریق می‌تواند این وضعیت را تشدید کند. لباس شما همچنین می‌تواند بر روی پوست ناحیه تاثیر بگذارد. لباس‌های زیر یا شلوار تنگ می‌توانند گرما و رطوبت (عرق) را در اطراف مقعد حبس کنند و خارش را بدتر کنند.
برخی از غذاها نیز می‌توانند هنگام دفع مدفوع باعث تحریک شوند، از جمله غذاهای تند.

خارش مقعد چگونه تشخیص داده می شود؟
معمولا پزشک یک معاینه فیزیکی برای شناسایی علل احتمالی خارش مقعد، مانند شرایط پوستی یا سایر بیماری‌ها انجام می‌دهد. آنها ناحیه مقعد شما را به صورت بصری بررسی می‌کنند و هرگونه تغییر در رنگ و بافت پوست، بثورات یا ضایعات را یادداشت می‌کنند. ارائه دهنده مراقبت‌های بهداشتی شما ممکن است از شما سوالاتی بپرسد، از جمله:
•    آیا شما از دارویی استفاده می‌کنید؟
•    چند وقت یکبار مدفوع می‌کنید؟
•    قوام مدفوع شما چقدر است؟
•    چه نوع غذاهایی می‌خورید؟
•    چه نوع نوشیدنی هایی می‌نوشید؟
•    برای حمام از چه صابونی استفاده می‌کنید؟
•    از چه نوع دستمال توالتی استفاده می‌کنید؟
•    آیا معمولاً لباس زیر یا شلوار تنگ می‌پوشید؟
•    آیا آلرژی غذایی دارید؟

 

https://www.baharnews.ir/news/357002/%D8%AE%D8%A7%D8%B1%D8%B4-%D9%85%D9%82%D8%B9%D8%AF-%DA%86%DB%8C%D8%B3%D8%AA-%DA%86%DA%AF%D9%88%D9%86%D9%87-%D8%AF%D8%B1%D9%85%D8%A7%D9%86-%D9%85%DB%8C-%D8%B4%D9%88%D8%AF

بیماری شقاق یا فیشر مقعد چیست و چرا به آن مبتلا می‌شویم؟

 

هیچ آمار قابل اعتمادی از فراوانی شقاق یا فیشر مقعدی در جمعیت عمومی وجود ندارد.

برخی تحقیقات نشان می‌دهد که از هر پنج نفر یک نفر در طول زندگی خود دچار شقاق می‌شود. ممکن است این آمار درست نباشد، چون بسیاری از افراد مبتلا به این بیماری، از مراجعه به پزشک و عنوان بیماری خود خجالت می‌کشند.

شقاق چیست؟

شقاق مقعدی به معنی ایجاد یک یا چند پارگی طولی در پوشش مجرای مقعد است که این بریدگی یا ترک به سمت داخل کانال مقعد امتداد می‌یابد.

زخم شقاق مقعدی معمولا کمتر از یک سانتی متر عرض دارد، اما به دلیل حساسیت بالای ناحیه مقعد بیمار درد و ناراحتی زیادی را تجربه می‌کند و درد در این ناحیه می‌تواند بسیار شدید باشد.

فیشر به دو نوع حاد و مزمن تقسیم می‌شود که از لحاظ عمق و شدت پارگی با هم متفاوتند. شقاق اگر کمتر از شش هفته وجود داشته باشد حاد یا اگر بیش از شش هفته وجود داشته باشد مزمن توصیف می‌شود. موارد شقاق خفیف معمولا با دارو، پماد و روش‌های خانگی قابل درمان هستند، اما فیشر مزمن فقط با جراحی و لیزر ترمیم می‌شود.

هنگامی که پارگی اتفاق می‌افتد، منجر به آسیب و عود مکرر می شود. عضله اسفنکتر داخلی که در زیر پارگی قرار دارد، دچار اسپاسم می‌شود. این امر باعث درد شدید می شود. اسپاسم همچنین لبه های شکاف را از هم جدا می‌کند و بهبود زخم را دشوار می‌کند.

اسپاسم سپس منجر به پارگی بیشتر مخاط در هنگام اجابت مزاج می‌شود. این چرخه منجر به ایجاد شقاق مزمن مقعدی در حدود ۴۰ درصد از بیماران می‌شود.

علل ابتلا به شقاق یا فیشر مقعد

شقاق ناشی از کشیده شدن مخاط مقعد شما بیش از ظرفیت طبیعی آن است. دو حلقه عضلانی (اسفنکتر) مقعد را کنترل می‌کنند. حلقه بیرونی به طور آگاهانه کنترل می شود اما حلقه داخلی غیر ارادی است. اسفنکتر داخلی تحت فشار ثابت است. متخصصان بر این باورند که اگر فشار بیش از حد افزایش یابد، اسفنکتر داخلی ممکن است منقبض شود، جریان خون را کاهش دهد و خطر ایجاد شقاق را افزایش دهد.

این اغلب زمانی اتفاق می‌افتد که مدفوع به دلیل یبوست سفت و خشک باشد. شقاق مقعدی ممکن است به دلایل مختلفی رخ دهد. عواملی که منجر به ایجاد فیشر می‌شوند:

یبوست: مدفوع بزرگ و سفت باعث ایجاد فشار و پارگی در ناحیه مقعد در حین اجابت مزاج می‌شود.

اسهال: اسهال مکرر می‌تواند باعث ایجاد شقاق مقعدی شود.

اسپاسم عضلانی: متخصصان معتقدند که اسپاسم عضلانی اسفنکتر مقعد ممکن است خطر ایجاد شقاق مقعدی را افزایش دهد. اسپاسم یک حرکت کوتاه و خودکار عضلانی است که در آن عضله می تواند ناگهان سفت شود. اسپاسم عضلانی همچنین ممکن است روند بهبودی را تضعیف کند.

بارداری و زایمان: زنان باردار در اواخر بارداری در معرض خطر بیشتری برای ایجاد شقاق مقعدی هستند. پوشش مقعد نیز ممکن است در هنگام زایمان پاره شود.

بیماری‌های مقاربتی (عفونت‌های مقاربتی): بیماری‌های مقاربتی ریسک ابتلا به شقاق مقعدی را افزایش می‌دهند. این عارضه‌ها شامل سیفلیس، HIV ،HPV (ویروس پاپیلومای انسانی)، تبخال و کلامیدیا می‌باشند.

شرایط زمینه ای: برخی از شرایط زمینه‌ای مانند بیماری کرون، کولیت اولسراتیو و سایر بیماری‌های التهابی روده ممکن است باعث ایجاد زخم در ناحیه مقعد شوند.

رابطه جنسی مقعدی: با توجه به اینکه حالت ارتجاعی مقعد محدود است، برقراری رابطه مقعدی مکرر می‌تواند منجر به این عارضه شود.

علائم شقاق مزمن و حاد

با توجه به شباهت علائم فیشر با برخی دیگر از بیماری‌های مقعدی مثل بواسیر، برای تشخیص قطعی این بیماری باید به پزشک مراجعه کنید. شقاق یا فیشر مقعدی بسته به شدت و عمق زخم ممکن است علائم و نشانه‌های زیر را برای بیمار ایجاد کند:

• درد در حین یا بعد از اجابت مزاج که ممکن است چند ساعت طول بکشد
• احساس گرفتگی و اسپاسم مقعدی
• مشاهده خون روشن روی مدفوع یا دستمال توالت
• سوزش و خارش مقعد که هنگام دفع تشدید می‌شود
• مشاهده یک یا چند ترک یا پارگی کوچک در پوست اطراف مقعد
• اسکین تگ یا توده پوستی کوچک در نزدیکی شقاق مقعدی
• خروج ترشحات

 

yun.ir/4ifkj2